“Geselecteerd worden voor het prestigieuze UWC Atlantic College in Wales, als eerste ontvanger van de WASF-beurs (Willem-Alexander Scholarship Fund)… het was net een droom. Men zegt dan doorgaans it made my day. Maar het was veel meer dan dat, dit avontuur zou alles veranderen: it made the rest of my life. ”

De twee jaar op UWC Atlantic College hebben mij nog verder verrijkt dan mijn woorden kunnen reiken. Vaak vragen mensen mij hoe ik het heb ervaren, en of ik hen de hoogtepunten kan vertellen. Het is alleen zo lastig om dat te doen, omdat je altijd het gevoel hebt dat je niet het hele verhaal vertelt – dat je voor elk belangrijk detail weer een ander weglaat, en zo de hele ervaring teniet doet. UWC is namelijk geen kinderkamp van een week, waar je van thuiskomt en dan verder gaat met je oude leven. Het is een unieke gemeenschap, waar je van alle kanten wordt bestookt met culturen, meningen, en natuurlijk het Internationaal Baccalaureaat. Je beseft je dat de wereld veel complexer is dan je dacht, maar dat juist is wat de aardbol zo’n krachtige plek maakt: te midden van dat al leer je over de wereld, anderen, maar vooral jezelf – en dat er altijd een plekje voor jou is, welke kant je ook op gaat of welke mening je ook hebt.  Dat is voor mij een belangrijke les geweest, en is een houvast in tijden waarin het nieuws me de moed in de schoenen doet zinken. Je kunt geen United World Colleges zeggen zonder United World , maar daar komen we niet vanzelf. 

Dit brengt me een belangrijk advies dat mijn generatie heeft mogen ontvangen van UWC alumnus Rick Slettenhaar: zolang je een pad volgt waar je volledig achter staat, zal je altijd op de juiste plek voor jou terechtkomen.  Daarom studeer ik nu Politiek, Rechten, en Economie aan IE University in Spanje, omdat ik geloof dat ik daar na mijn vierjarige bachelor wat mee kan betekenen voor de wereld. Ik denk namelijk dat we op een punt zijn aangekomen waar we niet meer alleen op onze ideeën steunen voor verandering, maar moeten beginnen met een concreet plan uittekenen. Zolang we dat doen, of je nou protesteert tegen klimaatverandering, of zoals ik de machtige instituties bestudeert om verandering van binnenuit te beginnen, komt ons idee langzaam maar zeker tot leven. Dan kunnen we erop rekenen dat we, zoals Rick zei, op ons plekje zullen landen. 

Zonder de WASF-sponsoren en alle andere leden en vrienden van de UWC familie, zoals de mensen op het kantoor of alle vrijwilligers die de selectie mogelijk maken, evenals mijn hechte familie en vrienden, had ik dit niet waar kunnen maken. Mensen die mij persoonlijk kennen hebben vaker dan eens mijn motto gehoord, en ik zeg het hierbij tegen iedereen die mij gesteund heeft en dat nog steeds doet: Nothing but love and gratitude.